In hospice De Mantelmeeuw in Woerden zorgen ongeveer tachtig vrijwilligers voor mensen die zich in de laatste fase van hun leven bevinden. Kitty Foncke (76) is een van hen. “Ik ben blij dat ik op deze manier invulling aan mijn leven kan geven. Het is heel bijzonder om dit mee te maken en er voor mensen te kunnen zijn.”
Ze doet de deur voorzichtig op een klein kiertje en heet me welkom terwijl ze een stap naar achteren zet. Een knappe, maar breekbaar uitziende vrouw van middelbare leeftijd. Uiteraard weet ik dat ze ernstig ziek is, maar ze straalt iets moois, iets unieks uit en dat trekt direct mijn aandacht.
Wanneer ik haar kamer binnenstap ligt ze met een wazige blik voor zich uit te turen. ‘Goedemiddag, hoe is het vandaag met u?’, fluister ik in haar oor, terwijl ik zachtjes haar schouder streel.
In ons hospice op Rozenburg, een eiland in Zuid-Holland, werd een vrouw opgenomen die is geboren in Friesland. Haar Friese voornaam deed mij al vermoeden dat ze uit dezelfde provincie kwam als ik.
In het hospice vallen de maskers af. Niet allemaal in één keer, soms stukje bij beetje. Maar vroeg of laat legt bijna iedereen iets af: een rol, een gewoonte, een beschermlaag.
Dit schreef ik toen mijn vader stervende was, jaren geleden: Af en toe is hij helder zoals vanmorgen, we spraken lang met elkaar. De liefde gonsde door me heen, zoals ik nooit eerder voor hem voelde.
U bent achtentachtig jaar en al meer dan 60 jaar gelukkig met uw vrouw. Niet meer zo heel fit, maar het gaat allemaal nog. Wanneer uw vrouw achteruitgaat en uiteindelijk bij ons in het hospice terecht komt, krijgt u COVID-19.
Drie weken nadat ik de introductiecursus voor vrijwilligers heb afgerond, komt bij mijn coördinator een aanvraag binnen. Het gaat om Carla*, een vrouw van 65 jaar.
Bijgaand het relaas van een toevallig tot stand gekomen 44 jaar samenwonen van moeder en zoon, altijd goed gegaan, met vallen en opstaan soms, maar toch!
Ik kwam kennismaken bij een man van begin 60 met een uitgezaaide kanker. Hij voelde zich steeds zieker worden en wist zich met de situatie geen raad. Hij kreeg zorg van de huisarts en van de specialist in het ziekenhuis.