Voor altijd samen
U bent achtentachtig jaar en al meer dan 60 jaar gelukkig met uw vrouw. Niet meer zo heel fit, maar het gaat allemaal nog. Wanneer uw vrouw achteruitgaat…
Lees verderAlle verhalen
Horloge
Meneer is bij opname in het hospice nog redelijk zelfstandig. Overdag zit hij in zijn rolstoel, peddelt met zijn benen heen en weer in zijn kamer. Vermaakt zich…
Lees verder
Klankkleur
Ik luister naar een opname van een ukelele en hoor het zachte fluiten op de achtergrond. Er loopt een rilling over mijn rug als plotseling haar stem klinkt, die haperend en breekbaar een paar regels van een kinderliedje zingt.
Lees verder
Liefdewerk
Terwijl de coördinatoren de intake doen, sta ik te drentelen in de keuken. Een onmogelijke diagnose voor een veel te jonge vrouw. Dit voelt zo dichtbij, dat ik me afvraag of ik er ten volle kan zijn. Het lijkt gestopt. Het vermogen om te denken, om te vertrouwen, om te weten. Het staat stil, er is voor even niets. Hij is open, duidelijk en helder. Hij zal zijn vrouw volledig verzorgen en blijft in het hospice om er elk moment voor haar te zijn. Hij zegt het, hij doet het.
Lees verder
Zegening
Ik kom een kamer in het hospice binnen. A ligt rustig op bed. Hij is niet meer aanspreekbaar. Zijn vrouw G zit ernaast en ik raak met haar in gesprek. Over zijn christelijke achtergrond en hun beider spirituele zoektocht in het leven, die veel meer in nieuwe vormen van spiritualiteit gestalte heeft gekregen. Over verschil in kijk op het leven met het nest waar A uit komt. We praten lang en ontdekken allerlei raakvlakken. Dan komt de mail ter sprake die A's broer heeft gestuurd naar het hospice. Hij wil graag dat de geestelijk verzorger zijn broer zegent met de Aäronitische zegen.
Lees verder
Orchidee
Ze vertelt dat ze haar hele lange leven goed heeft opgepast en trouw haar plichten heeft vervuld. Ze vraagt waarom er nu niemand is die een einde aan haar lijden wil maken. Zoals ze met ziel en zaligheid heeft geleefd, zo naarstig lijkt ze op zoek naar de verlossing van de dood. Ze is negentig en wil heel graag sterven. Met een collega leggen we haar iets hoger in bed. Ze vraagt me of ik haar sokken losjes om haar tenen wil doen, zodat ze bijna uitvallen. Ik knoop haar nachthemd iets los, in de hoop dat ze zich iets minder benauwd voelt.
Lees verder
Haar laatste zucht werd door de eerste vogelgeluiden overgenomen
Mijn nachtdienst begon. Mevrouw van kamer 1 was stervende. De kinderen twijfelden of zij aan het bed van moeder zouden blijven waken of de hoognodige nachtrust thuis zouden gaan genieten. Een moeilijke keuze omdat het nooit te zeggen is wanneer iemand echt het leven gaat verlaten. Wij gaan als vrijwilliger ook vaak naast het bed van de stervende zitten, laten de deur open zodat wij de gast goed in de gaten kunnen houden. De kinderen besloten naar huis te gaan.
Lees verder
Soms schiet je niets op met voorzichtigheid
Goede zorg vereist duidelijke afstemming. Elkaar begrijpen en elkaar vinden staat bovenaan in de zorgrelatie. Toch kan een situatie ook anders uitpakken, weet deze verpleegkundige. Niet altijd is voorzichtigheid de juiste werkwijze. “Ik besloot mijn behoedzaamheid overboord te mikken.”
Lees verder
Een beetje ziek, maar verder een volwaardig mens
Als je ziek bent, lijkt het leven vooral daarom te draaien. Ook vrijwilligers kunnen je onbedoeld een vervelend gevoel bezorgen, vertelt een 87-jarige dame. “Ik ben een mens dat een klein beetje ziek is. En wel volwaardig. Ik weet heus wel wat ik wel en wat ik niet doe.”
Lees verder
Persoonlijke spullen in het hospice: waar stop je?
Natuurlijk wil je de kamer in het hospice een beetje aankleden. Zodat het meer aanvoelt als thuis. Een dierbare gun je immers het beste. Maar je kan ook teveel spullen versjouwen. “Wij hebben eigenlijk alles wat er in de woonkamer stond aan prullaria, fotootjes en zo, meegenomen.”
Lees verder