Gerard Hoendervanger, thuisvrijwilliger bij VTZ Rotterdam, kreeg een tweede kans na hartfalen en zet sindsdien zijn energie en levenservaring in om mensen in de laatste fase van hun leven bij te staan. Hij vertelt er het volgende over ...
In hospice De Mantelmeeuw in Woerden zorgen ongeveer tachtig vrijwilligers voor mensen die zich in de laatste fase van hun leven bevinden. Kitty Foncke (76) is een van hen. “Ik ben blij dat ik op deze manier invulling aan mijn leven kan geven. Het is heel bijzonder om dit mee te maken en er voor mensen te kunnen zijn.”
Wanneer ik haar kamer binnenstap ligt ze met een wazige blik voor zich uit te turen. ‘Goedemiddag, hoe is het vandaag met u?’, fluister ik in haar oor, terwijl ik zachtjes haar schouder streel.
In ons hospice op Rozenburg, een eiland in Zuid-Holland, werd een vrouw opgenomen die is geboren in Friesland. Haar Friese voornaam deed mij al vermoeden dat ze uit dezelfde provincie kwam als ik.
Drie weken nadat ik de introductiecursus voor vrijwilligers heb afgerond, komt bij mijn coördinator een aanvraag binnen. Het gaat om Carla*, een vrouw van 65 jaar.
Ik luister naar een opname van een ukelele en hoor het zachte fluiten op de achtergrond. Er loopt een rilling over mijn rug als plotseling haar stem klinkt, die haperend en breekbaar een paar regels van een kinderliedje zingt.
Terwijl de coördinatoren de intake doen, sta ik te drentelen in de keuken. Een onmogelijke diagnose voor een veel te jonge vrouw. Dit voelt zo dichtbij, dat ik me afvraag of ik er ten volle kan zijn. Het lijkt gestopt. Het vermogen om te denken, om te vertrouwen, om te weten. Het staat stil, er is voor even niets. Hij is open, duidelijk en helder. Hij zal zijn vrouw volledig verzorgen en blijft in het hospice om er elk moment voor haar te zijn. Hij zegt het, hij doet het.
Ze vertelt dat ze haar hele lange leven goed heeft opgepast en trouw haar plichten heeft vervuld. Ze vraagt waarom er nu niemand is die een einde aan haar lijden wil maken. Zoals ze met ziel en zaligheid heeft geleefd, zo naarstig lijkt ze op zoek naar de verlossing van de dood. Ze is negentig en wil heel graag sterven.
Mijn nachtdienst begon. Mevrouw van kamer 1 was stervende.
Enkele weken geleden heeft Geertje me gevraagd of ik bij haar euthanasie wil zijn. In de tijd tussen toen en nu hebben we veel gepraat en geregeld. En dan is nu het moment aangebroken…