Levenseindeverhalen

Na het overlijden in het hospice, maakt iedereen zich klaar voor de uitvaart. In dit hospice wassen de vrijwilligers met de familie de overledene en lezen ze een versje voor. “En dan gaat hij in de auto en de vrijwilligers van het hospice lopen achter de auto mee. Is dat niet waardig?”

“En toen de uitvaart. Dat was zo waardig. Ik had daar totaal geen gedachte bij hoe dat zou gaan. Maar dat heb ik gezien. De uitvaartondernemer die kwam. Ze hebben hem met z’n tweeën helemaal gewassen. Daar mocht de hele familie bij zijn, tenminste, de kinderen en ik en de kleinkinderen. Je hebt de mogelijkheid om mee te helpen. Nou, dat hoeft van mij niet, want ik denk dat ze meer last van mij hebben, dan dat ik help. En ja, zoals hij dan in de kist wordt gelegd. En dan komt er een deken over de kist en dan wordt jou gevraagd, ze hebben een heel mooi versje, of ik dat voor wilde lezen. Ik zei ‘nee’ en toen heeft zij dat gedaan. En dan gaat hij in de auto en de vrijwilligers van het hospice lopen achter de auto mee. Dan lopen ze mee achter de auto en bij het stoplicht gaan ze terug en de auto gaat dan verder. Nou, dat is toch heel apart? Dat is geweldig, daar krijg je kippenvel van. Ook nu voel ik dat een beetje. Is dat niet waardig? Ook als is dat maar een kort stukje, dat weet ik wel. Maar ze doen het wél.

Maar ook de uitvaartondernemer was geweldig. Want hij kon regelrecht naar het uitvaartcentrum, maar het was mijn wens om nog een keer langs ons huis te gaan. Want ja, mijn man was hier niet meer geweest. Wij hadden net een mooie mast gekregen voor ons 50-jarig huwelijk. En toen hier voor de weg stapte de uitvaartondernemer uit en liep voor de auto uit hier heen. Nou, dat vond ik geweldig. Want hier in de buurt was ook een meneer overleden en toen kwamen ze gewoon aanrijden, toen stapten ze uit en gingen ze een praatje maken en gingen ze weer verder. Maar deze meneer vroeg aan mij ‘mag ik uw man meenemen?’ ‘Ja, je mag mijn man meenemen’, zei ik. En hij liep verder voor de auto uit, tot hij uit het zicht verdwenen was. En toen zijn ze weggereden naar het uitvaartcentrum. Nou, ook dat is geweldig. Ja, dat was heel mooi.”