Het rustige spook
Dit schreef ik toen mijn vader stervende was, jaren geleden: Af en toe is hij helder zoals vanmorgen, we spraken lang met elkaar. De liefde gonsde door me heen, zoals ik nooit eerder voor hem voelde.
Alle verhalen
Hoe we ons verkeken hebben op de kwaliteit van de zorg
Bijgaand het relaas van een toevallig tot stand gekomen 44 jaar samenwonen van moeder en zoon, altijd goed gegaan, met vallen en opstaan soms, maar toch!
Rouwen op afstand: ‘Naar foto’s kijken doet pijn’
Hoe gaan migranten om met verlies van familie? In dit verhaal beschrijft een Turkse Nederlander hoe dat voelt. Zij groeit op zonder moeder, verliest zelf kinderen en ontbreekt bij de begrafenis van haar vader. Nu heeft zij zelf uitzicht op de dood. “Ik wil niemand tot last zijn.”
Piekeren over keuzes: ‘Ik kan het niet loslaten’
De man van Arjana overlijdt aan de gevolgen van een tumor. Hij ligt in Albanië begraven. Het leven in Nederland gaat door, maar zij voelt zich schuldig. Steeds weer die vragen. Had ze meer kunnen doen? Had ze dit kunnen voorkomen? “Soms is ziekte een slang die slaapt!”
Afscheid van je moeder: ‘Die zwarte wagen! Erg!’
De moeder van Samira is ernstig ziek. Ze gaat terug naar Marokko voor alternatieve geneeswijzen. Maar die slaan niet aan. Terug in Nederland is ze eigenlijk te laat voor een reguliere behandeling. Dan gebeurt waar Samira al bang voor was… “Als mijn moeder dood gaat, ga ik ook dood.”
Na elkaar twee geliefden verliezen: ‘Waarom, God? Waarom?’
Geestelijk verzorger Wynette raakt in korte tijd haar vader en broer kwijt aan de gevolgen van kanker. Opeens staat alles in haar leven op losse schroeven. Hoe heeft zij die periode van afscheid, verlies en rouw ervaren? Dit is haar persoonlijke verhaal.
Turkse gastarbeider heeft álles over voor zieke moeder
Je komt als gastarbeider naar Nederland en laat je lieve moeder achter in Turkije. Wat doe je als zij ziek wordt? Osman* vertelt over de reis naar zijn geboorteland, de keuze om voor haar te zorgen en het verdriet en gemis na haar dood.
Alleen achterblijven na ruim zeventig jaar samen
Een verhaal over twee mensen die ruim zeventig jaar álles met elkaar delen. Door dik en dun. Samen doorstaan zij de lichamelijke en psychische beperkingen van het ouder worden. Wat doe je als het einde nadert en het afscheid volgt? Hun kleindochter vertelt over de laatste levensfase.
Wat doet een vader als zijn dochter wil sterven?
Je dochter doet vele pogingen om uit het leven te stappen. Ze is bereid álles op te geven. Zelfs haar dierbare hondje. Wat doet dat met een vader? “Met mijn hoofd ben ik haar verlangen gaan begrijpen, maar mijn hart riep iets heel anders: ‘Blijf bij me!’”
Boosheid in de laatste levensfase: een hele strijd
Soms is de laatste levensfase een hevige strijd. Voor de patiënt, maar ook voor de naasten. Stel, je vader is 60 jaar oud en door een ziekte totaal veranderd. Hij is snel boos, wil niet praten en zit zorgverlening in de weg. Wat doet dat met een kind van 15?