De laatste uren
Enkele weken geleden heeft Geertje me gevraagd of ik bij haar euthanasie wil zijn. In de tijd tussen toen en nu hebben we veel gepraat en geregeld. En dan is nu het moment aangebroken…
Alle verhalen
Alles zelf blijven doen, zolang het gaat
Sommige mensen weten precies wat ze wel en niet willen. Ook in de laatste levensfase. Dat vraagt veel van een verpleegkundige. Die moet goed luisteren en aanvoelen wat de behoefte is. Of zoals in dit geval: moedig optreden als het helemaal fout loopt.
Nachtelijke onrust wegnemen met spel over appels en peren
Nachtenlang woelen. De behoefte voelen om te vertellen. Cliënten kunnen ’s nachts nog veel te verwerken hebben. Deze vrijwilliger neemt er uitgebreid de tijd voor. Maakt er zelfs een spel van. “Ik ga het over appels en peren hebben, want wij hebben vroeger ook zestig soorten fruit gehad.”
Vrijwilliger voelt zich machteloos door onrust bij cliënt
Slapeloze nachten. Steeds uit bed. En dan toch weer terug. Vrijwilligers staan vaak machteloos tegenover de onrust van een cliënt. Niets helpt. Ook mantelzorgers raken hierdoor oververmoeid. “Je moet het accepteren en er niet tegenin gaan, want dan wordt het alleen maar gekker.”
Die hand pakken, vertellen dat je niet weg gaat
De eerste keer een overlijden meemaken is bijzonder. Zeker voor vrijwilligers. In dit verhaal durft de vrouw van de cliënt er niet bij te zijn. Daarom doet de vrijwilliger de begeleiding helemaal zelf. Zorgen voor rust. “Als er iets is, dan mag u het zeggen. Ik blijf hier zitten.”
Contact maken vraagt maatwerk: ‘Ernaast gaan zitten’
Het lukt niet om contact te krijgen met een cliënt. De nacht duurt daardoor lang. Deze vrijwilliger krijgt opeens een ingeving: “Als het mijn moeder was geweest, dan zou ik ernaast gaan zitten en op een andere manier proberen contact te krijgen. Pas toen werd het rustiger.”
Zij had heel veel pijn en jij kan het niet oplossen
Pijn, onrust, woede: de meeste gasten in het hospice ervaren heftige emoties. Hoe gaan vrijwilligers daarmee om? Is daar eigenlijk wel een antwoord op te geven. “Je voelt je machteloos. Echt, héél erg machteloos. Want je kan zo weinig doen.”