Smaken verschillen: een bloot jurkje voor de overledene?

door: Anoniem

Smaken verschillen: een bloot jurkje voor de overledene?

Als je in een hospice overlijdt, word je gewassen door een vrijwilliger. Die zorgt dat je er mooi bij ligt. In dit verhaal loopt het iets anders. Het jurkje en de blouse voor in de kist tonen veel te bloot, vindt de vrijwilliger. “En ik denk: dat kán niet.”

“Het was ook een bijzondere familie trouwens. De een wilde wel erbij zijn op het moment dat ze overleed en de ander weer niet. Heel veel verschillen heb je daarin. Ja, en ieder moet doen hoe hij of zij het wil doen. En wat voor hen belangrijk is en goed voelt. Ze wilden ook niet helpen om haar de laatste zorg te geven. Ja, dat hebben natuurlijk heel veel mensen, dat ze dat niet willen. Dus dan proberen we dat met elkaar op een hele mooie manier toch af te sluiten. Ondanks dat er dan geen familie bij is, probeer je het toch goed te doen.

Wij wassen de overledene. Het ligt eraan als ze net de dag daarvoor helemaal goed gewassen zijn dan hoeft dat helemaal niet, maar je zorgt gewoon dat iemand er goed bij ligt. Je doet dat vol eerbied. Het is net of iemand nog leeft vind ik hoor. Ik heb het ook bij mijn eigen vader en moeder gedaan en het is eigenlijk heel mooi om dat te doen. Het is de laatste keer dat je iets voor iemand kan doen. Je zorgt dat ze er mooi bij ligt en dat ze de haren mooi heeft. En dat was in dat geval ook wel weer raar.

Ze hadden een soort van dirndl-jurkje voor haar klaarliggen. Het was heel apart. Met een hele blote blouse, een heel bloot jurkje. En ik denk: ‘Dat kan niet. Als je overleden bent kan je dit niet…’ Dat vonden wij met elkaar hoor, ik niet alleen. Mijn collega vond dat ook. Dus we hebben dat allemaal zo een beetje bij elkaar gefrummeld met een speldje. Zodat ze er toch nog netjes bij lag, zeg maar. Want we vonden niet dat dit…ja, het is gewoon niet gepast als iemand zo bloot in een kist ligt. Dat vond ik zó raar. En die familie zei er verder helemaal niets van hoor, het was allemaal goed wat wij gedaan hadden. Ja, dan krijg je even een heel raar beeld. Maar dat komt ook omdat je die mensen niet genoeg kende, omdat ze er maar twee dagen waren. Want anders weet je meer van mensen, dan kan je dat met nog meer zorg en zo doen. Als je meer achtergronden weet. Ja, dat was wel apart.”

Nog geen reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Uw reactie verschijnt na goedkeuring door onze redactie. U ontvangt een mail als uw reactie is geplaatst.