Levenseindeverhalen

“Er zijn mensen die er erg veel moeite mee hebben dat hun dierbare komt te overlijden en dan vragen ze: ‘Hoe lang duurt het nog?’ En daar geef ik dus nooit antwoord op, want dat weten we niet. Ik zeg: ‘Het kan nu gebeuren nu wij hier op de gang zitten te praten, het kan ook nog drie weken duren.’ En dan probeer je uit te leggen hoe dat dan werkt. En elk mens is anders, wij kunnen daar geen standaard antwoord op geven.

Ja, mensen moeten soms even op de rails gezet worden. Dan denken ze: oh, hij is nu in het hospice, dan zal het wel zo gebeurd zijn. En dan duurt het ze nog of te lang, of te kort. Mensen zitten dan heel raar, naja, raar in elkaar. Ze verwachten hele andere dingen.

Ik probeer dan gewoon uit te leggen dat wij daar niets over kunnen zeggen, dat ieder mens dat dus anders doet. Dat ze ook niet gek hoeven op te kijken als ze… Dan zitten ze soms uren lang aan zo’n bed en dan gaan ze even naar het toilet en dan overlijden de mensen. Ja, dat gebeurt dan soms gewoon met opzet.  Dan wachten ze tot er niemand is. En andere mensen wachten weer tot iedereen rond hun bed zit.

En er zijn ook mensen die echt over het bed hangen, weet je wel. En dan probeer ik te zeggen: ‘Neem een klein beetje afstand, want het is heel … soms bedreigend voor de mensen die in bed liggen.’ Want ze hebben dan geen ruimte en die hebben ze dan gewoon nodig. Kijk, op sommige dingen moet je mensen dus even wijzen. En dan is het natuurlijk wel de manier waarop hè, waarop je dat zegt. Dat moet je natuurlijk ook leren. Je kunt niet gaan zeggen van: ‘Hé, ga eens even van dat bed weg want dat gaat zo niet.’ Nee, ik leg dan uit dat het soms bedreigend is voor mensen, omdat ze dan voelen dat er van alles om hen heen of boven hen hangt en dat er dan een gevoel is geen ruimte te hebben om te ademen. Het is allemaal goed bedoeld, he. En dan zeggen ze: ‘Zou het?’ En ik zeg: ‘Probeert u het eens. Doe een stapje achteruit. Ga er lekker bij zitten, in plaats van eroverheen te gaan staan.’ En dat nemen ze dan ook wel van je aan. Dan denken ze van: nou ja, ze hebben ervaring. Als ze dat doen en het werkt dan vind ik dat wel heel prettig. En het werkt soms ook wel eens niet.

En dat geeft mij een voldaan gevoel. Dan heb ik én de mensen in bed een beetje geholpen, én de mensen eromheen. Ik denk daar niet altijd over na hoor, omdat je al wel ervaring hebt.”