Hoe kan je van betekenis zijn voor mensen in de laatste levensfase? Welke ervaringen zijn er? Zijn er situaties waar van te leren valt?
De verhalen maken zichtbaar wat als van betekenis wordt ervaren door de patiënt, naasten en vrijwilligers. Maar ook waar dingen schuren of verkeerd begrepen worden. De verhalen kunnen een bron van inspiratie zijn voor iedereen die van betekenis wil zijn in de laatste fase van iemand zijn leven.
De namen die in de verhalen worden gebruikt, zijn om privacyredenen gefingeerd.
Gasten kunnen nachten wakker liggen. Van de pijn, of iets anders wat onrust geeft. De vrijwilligers zijn er dan om te helpen. “En dan voel je de zorg van hen. En dat geeft al een stuk rust en pijnvermindering.”
Lees verder
Als je ziek bent, lijkt het leven ineens alleen nog maar daar om te draaien. Je wilt dan graag dat de vrijwilligers je zien als meer dan alleen een ziek persoon. “Nee, ik ben een mens dat een klein beetje ziek is. En wel volwaardig. Ik weet heus wel wat ik wel en wat ik niet doe.”
Lees verder
Als je dierbare in het hospice komt te liggen, wil je de kamer zo inrichten dat die persoon zich er thuis voelt. “Dus wij hebben eigenlijk alles wat er in de woonkamer stond aan prullaria, fotootjes en zo, meegenomen. Het waren ook echt veel spullen. Naja, het paste in één auto.”
Lees verder
Het is moeilijk om je voor te stellen hoe een hospice eruit ziet en hoe het er zal zijn. Als haar moeder longkanker krijgt, is eigenlijk alles nieuw. “Wat ik wel bijzonder vond, is die gastvrijheid en dat welkome gevoel, eigenlijk de hele dag door. En net die kleine dingen die het leven van mijn moeder net iets mooier maakte.”
Lees verder
Voordat je een vrijwilliger ontmoet, bedenk je wat voor type mens het zou kunnen zijn. Dat de vrijwilliger ook een schipper kon zijn, had ze nooit gedacht. “En dan zie je zo’n schipper, die meestal een beetje ruwe basten zijn, die zie je dus mijn man voeren. En dat zijn dingen, daar krijg ik nu nog een beetje kippenvel van."
Lees verder
Met humor kan je net op een andere manier contact te maken met de gasten. Het is een manier om het ijs te breken, of om een ernstig gesprek lucht te geven. “In het begin denk je: oh, die mensen liggen allemaal dood te gaan en dan moet je heel voorzichtig zijn. Maar je moet ze gewoon benaderen als mens.”
Lees verder
Voordat je de kamer of het huis van iemand binnenstapt als vrijwilliger, weet je nog niet precies wat de situatie is. In dit verhaal komt de vrijwilliger op het juiste moment binnen. “Ja, dat is ontzettend leuk. Dat je kennelijk alleen maar binnen hoeft te komen en dat iemand daarvan opkalefatert. Dat gebeurt mij niet vaak hoor, moet ik zeggen.”
Lees verder
De gast is het centrum van de aandacht voor deze vrijwilliger. Ook als hij ineens wordt gevraagd iets te doen, waarbij hij zich ongemakkelijk voelt. “En dan kan je niet meer weglopen. Dus dan moet je wel meedoen.”
Lees verder
Een heel kort, klein moment, kan diep raken. Hij verwachtte iets heel anders, toen hij zich voorover boog, zodat hij de gast beter kon verstaan. “Dat moment zal ik nooit vergeten, dat hij aan mijn aftershave ruikt en zegt: ‘mijn zoon’.”
Lees verder
Ook met de kerstdagen werken vrijwilligers in het hospice. Dat is even wat anders dan met je eigen familie rond de kerstboom, maar niet minder bijzonder. “Het geeft een ontzettend fijne sfeer om zoiets te doen. En ik had geen spijt dat ik met kerst werkte. Het gaf mij een heel goed gevoel.”
Lees verder