Ben je minder ziek als je in een luie stoel zit?

door: Anoniem

Ben je minder ziek als je in een luie stoel zit?

Als je ziek op bed ligt, hoef je niets toe te lichten. Maar wat als je in de stoel zit? In dit verhaal kan een vrouwelijke gast niet liggen, vanwege de pijn. De stoel zet mensen echter op het verkeerde been. Alsof zij te goed is voor het hospice.

“Het intakegesprek was een gesprek om te beoordelen of zij wel ziek genoeg was om op te worden genomen in het hospitium. Toen zijn een verpleegkundige en de huisarts van het hospitium langsgekomen in het ziekenhuis. Terwijl door de longarts een hele duidelijke indicatie was afgegeven dat zij opgenomen moest worden in het hospitium. En dat werd in twijfel getrokken door de medewerkers van het hospitium. Dat werd als vervelend en teleurstellend ervaren, dat het zo moest.

Mijn partner had zoveel pijn dat ze niet op bed kon liggen en daardoor zat zij meestal in een luie-stoel. En daarbij kwam hoe ziek zij ook was, zij probeerde er altijd wat van te maken. Zij maakte grapjes tussendoor en oogde dus redelijk vitaal. En door de verpleegkundige werd uitgesproken dat zij eigenlijk te ‘goed’ was om opgenomen te worden in het hospitium. En dat heeft door haar laatste ziekteproces heen eigenlijk steeds meegespeeld, dat mensen op het verkeerde been werden gezet vanwege het feit dat zij niet ziek op bed lag maar in een luie-stoel zat. En dat zij dus beter leek dan dat zij in werkelijkheid was.

Ja, er waren ook vrijwilligers die dachten dat ze nog goed kon lopen en heel vitaal was eigenlijk. Terwijl ze ontzettend veel pijn had steeds. Dat is heel vermoeiend, dat je dat steeds naar voren moest brengen. Dat ze veel pijn had en niet zo goed was als dat zij eruit zag.

En de eerste dagen waren heel vermoeiend want er liepen continue mensen in en uit je kamer. Terwijl wij een intiem gesprek hadden, stond de een na de ander plotseling naast je. Dat is later allemaal goed gekomen, maar vooral die eerste dagen werd dat als heel vervelend ervaren. En later werd het heel simpel opgelost met dat er een bordje op de deur werd gehangen met ‘niet storen’. Maar vooral de eerste dagen toen wij dat niet gewend waren stond de een naar de ander voor je neus en soms plots een meter achter je. Daar waren wel allemaal goede redenen voor, want iedere verpleegkundige en vrijwilliger deed zijn werk op dat moment. Maar dat was wel wat als vervelend ervaren werd.

Je bent er natuurlijk van bewust dat die vrijwilligers heel erg hun best doen. En dat maakt het ook moeilijk om er iets van te zeggen. Het zijn mensen, die stoppen daar vrijwilliger heel veel energie in en doen opzicht hun best om jou daar van dienst te zijn. Maar op de een of andere manier is er toch een stukje miscommunicatie en dan vind je het wel heel vervelend om het achterste van je tong te laten zien en daar een opmerking over te maken. En het lijkt dan ook niet ‘groot’ genoeg om daar dan iets van te gaan zeggen.”

Nog geen reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Uw reactie verschijnt na goedkeuring door onze redactie. U ontvangt een mail als uw reactie is geplaatst.