Levenseindeverhalen

Bij euthanasie is het bekend wanneer het de laatste nacht is. Dat is een bijzonder moment. Maar niet voor iedereen. Deze vrijwilliger begrijpt niet waarom de naasten niet zelf bij hun dierbare blijven. Waarom laat de familie dat over aan een buitenstaander?

“Ik heb nog een keer een moment gehad dat ik geen prettig gevoel had. Ik werd gevraagd om ergens een nacht te waken en daar bleek de zieke in een situatie te verkeren dat de andere dag al euthanasie gepleegd zou worden. Dus er werd mij ook verteld dat, als de man de nacht door zou komen, dan zou de volgende dag op een bepaald tijdstip de huisarts langskomen en dan zou euthanasie volgen. En dan werd ik geconfronteerd met niet alleen de partner, maar ook met een dochter en een schoonzoon. Dus er waren drie personen. Zij waren ook wel heel betrokken en begaan, maar zij gingen die nacht slapen. En ik als wildvreemde heb dus de laatste nacht van die man hier op aarde doorgebracht.

Ik begreep daar helemaal niets van. Als je weet dat de dokter morgen langskomt en er komt een einde aan iemand zijn leven, dan zou je als dierbare toch de laatste nacht iets voor hem willen betekenen? Waarom moet er dan een wildvreemde komen?

Zij waren dus wel aanwezig, maar boven op de slaapkamer en kwamen ’s morgens om halfzeven naar beneden.

Wat je al heel snel leert is dat je je eigen normen en waarden moet parkeren in deze situaties. Want je komt in een heleboel verschillende situaties terecht en ik probeer altijd om die situatie open tegemoet te treden. Hier had ik natuurlijk wel een oordeel over. Ik had zoiets van: ‘Wat raar: je weet dat het de laatste nacht is en dan zou je toch die laatste nacht als dierbare rond het bed blijven zitten.’

Die nacht hield dat onbegrip mij wel bezig, maar daar zet ik mij dan ook wel weer overheen. Je gaat na zo’n nacht wel minder positief naar huis toe. Je gaat met vraagtekens naar huis, dat is het eigenlijk. Geen uitroeptekens, maar met vraagtekens. Hoe zit dat? Hoe werkt dat bij deze familie? En omdat het maar één inzet was en je ze daarna nooit meer tegenkomt, worden die vraagtekens nooit beantwoord. En dat mag, je mag natuurlijk je vraagtekens hebben, maar je vraagtekens mogen nooit van invloed zijn op je werk.”