Wat heb je meegemaakt? Welke levenswijsheid draag je met je mee? Tijdens ontmoetingen aan het sterfbed gebeuren mooie dingen. In deze nacht luistert de vrijwilliger aandachtig naar het verhaal van de cliënt. “Ik dacht: als ik zo kan sterven...”
Lees verder
Soms valt de eerste ontmoeting tussen vrijwilliger en cliënt in het water. In dit verhaal ligt de cliënt te slapen. Bij het ontwaken schrikt hij van de onbekende persoon in de kamer. “Hij valt gelijk weer terug in bed en doet een deken over hem heen.”
Lees verder
Bij euthanasie is het bekend wanneer het de laatste nacht is. Dat is een bijzonder moment. Maar niet voor iedereen. Deze vrijwilliger begrijpt niet waarom de naasten niet zelf bij hun dierbare blijven. Waarom laat de familie dat over aan een buitenstaander?
Lees verder
Vrijwilligers kunnen onbedoeld voor jaloezie zorgen. Je geeft niet alleen aandacht aan cliënten, maar ook aan hun naasten. Geliefden kunnen daar verdriet van hebben. “Dan komt er zo’n wildvreemde kerel, waar zijn vrouw een leuk gesprek mee heeft. Ik voelde de frictie.”
Lees verder
Er als vrijwilliger gewoon zijn, is soms al voldoende. Dat wordt duidelijk uit dit verhaal. De vrijwilliger zit de hele nacht op een stoel en kijkt toe hoe een zwager voor zijn zieke schoonzus zorgt. Pas later blijkt: “Hij had het zonder mijn aanwezigheid niet aangedurfd.”
Lees verder
Een cliënt helpen bij de toiletgang hoort ook bij de vrijwilligerstaken. Vaak blijft dat een kwetsbaar moment. In dit verhaal duurt de plas heel lang. Met een bijzonder gesprek als resultaat. “Dat is een wauw-moment.”
Lees verder
Vrijwilligers die bij iemand thuis komen, krijgen niet altijd een warm welkom. Soms moet dat contact een beetje groeien. Hoe laat je de cliënt ontdooien? “Toen ik daar zat, dacht ik aan mijn vader. Ook een eigenwijze boer, die dan niets wil en gewoon heel stellig is.”
Lees verder
Een rustig en vredig einde, daar hoop je op. Deze vrijwilliger weet dat het ook anders kan. Ze helpt een jonge vrouw die met iedereen ruzie heeft. De zussen zijn regelmatig bij haar op bezoek. Het knettert flink. “Ze is al vloekend dood gegaan. Dat is toch erg?”
Lees verder
Niet alleen mensen maken het verschil. Ook huisdieren kunnen van betekenis zijn binnen de palliatieve zorg. Lees het verhaal van deze vrijwilliger. “Zelfs in haar slaap lag ze hem te aaien. En dat gezicht van dat wijffie, dat vergeet ik nooit meer.”
Lees verder
Nachtenlang woelen. De behoefte voelen om te vertellen. Cliënten kunnen ’s nachts nog veel te verwerken hebben. Deze vrijwilliger neemt er uitgebreid de tijd voor. Maakt er zelfs een spel van. “Ik ga het over appels en peren hebben, want wij hebben vroeger ook zestig soorten fruit gehad.”
Lees verder